De perfecte moeder

“Maaammaaaa, Maaammmaa waar ben je?” Shit, ik verstijf en heb het gevoel dat ik mezelf hoor ademen. Waarom moest ik toch zo nodig de vaatwasser uitruimen? Ik was al halverwege de keuken, bijna in veiligheid, toen ik de schone vaat niet kon weerstaan. Ik maakte mezelf wijs dat mijn dochtertje toch niet naar beneden zou komen en ik nog alle tijd had om dit klusje te klaren. Helaas pindakaas, ik hoor haar kleine voetjes op de trap. Gespannen kijk ik uit het raam en zie mijn fiets staan. Als ik nu een korte sprint trek, zou ze niet eens doorhebben dat ik thuis ben. Ik had mijn escape zo goed gepland!!! Ik zou even naar de winkels gaan( eigenlijk passen de woorden‘ winkel’ en ‘even’ voor mij niet bij elkaar haha) en daarna nog langs werk. De kleine rode draak( mijn eigen Pippi Langkous😊) zal me gaan zoeken en haar broers en zussen zouden haar dan vertellen dat Mama even weg was. Ik had de ijdele hoop dat ze daardoor haar belangrijke vraag zou vergeten.

Wat ga ik nu doen? Mijn jas en schoenen had ik al stilletjes aangetrokken en ik besluit toch maar gewoon weg te gaan. Zachtjes open ik de deur naar de tuin als opeens een vrolijk gezichtje de hoek om komt kijken. ‘’Hier ben je mama, ik heb je al overal gezocht”. Ik krijg een slecht geweten. Wou ik net echt voor mijn eigen dochtertje vluchten? Gewoon de tuin in rennen, op mijn fiets springen en trappen alsof ik achtervolgd word? Ik kan een glimlach niet onderdrukken en stel me voor dat ik zojuist een grote kanshebber ben geworden voor de  ‘Moeder van de maand’ award .

“Maaammaaa” in gedachten verzonken schrik ik op“ ik wil je wat vragen”. Natuurlijk wil je me iets vragen en ik weet precies wat. Niet voor niets wilde ik op de vlucht slaan. Ook ik zag onze buurvrouw met haar allerliefste puppy langs ons raam lopen. Maar ik zag ook je ogen glinsteren en de woorden ‘schattig’ en ‘cute’ uit je mond komen. Jou al 9 jaar kennende weet ik wat me nu te wachten staat. Discussies, discussies en nog eens discussies en daar heb ik vandaag echt geen zin in. Je houd niet van smeken, je bent meer van de harde feiten. Als je iets niet eerlijk vind, ga je door tot je je standpunt duidelijk hebt gemaakt. 

“ Mammmaa” ( ik probeer me voor te stellen waarom het ooit mijn grootste wens was, mijn kinderen voor het eerst het woordje “ Mama” te horen zeggen😊), “ ik hou zoveel van je, mag ik alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft een huisdier? Ik ben echt niet als mijn grote zus, ik hou van dieren”. Met moeite kan ik een lach onderdrukken, wat is ze toch bijdehand! Het is niet de eerste keer dat een lief klein meisje in dit gezin niets liever wil dan een huisdier en er alles aan doet om haar ouders te overtuigen. Zo gooide mijn andere dochter het pittigste wapen in de strijd die je kan bedenken, een lieve en vertederende blik. Welke ouder kan zo zwaar geschut weerstaan? ( oke oke ik voorzie al een hele revolutie door deze retorische vraag, maar ik was in ieder geval een watje en kon het niet ). Samen kozen wij toen voor het schattigste konijntje dat jij je maar kon bedenken en mijn dochtertje kon haar geluk niet op( Om precies te zijn 3 dagen, 4 uur en 53 seconden). Zo lang gaf ze hem de aandacht die hij verdiende. Hun liefde was van korte duur en ik had geen idee wat de oorzaak was van de breuk. Misschien wilde konijn gewoon niet praten ( wat inderdaad wel raar zou zijn, Pieter Konijn praat ook) of vond ze hem op een gegeven moment gewoon saai, omdat hij alleen maar in de rondte wilde hoppelen in plaats van kunstjes uit te voeren. Maar wat de reden ook was, van de een op de andere dag was het over en uit en was konijntje niet meer het middelpunt in haar leven. Maar eind goed al goed, uiteindelijk vond het diertje zijn geluk op een grote boerderij in de buurt. Ik was blij met de oplossing die we hadden gevonden, maar moest ook voor mezelf toegeven dat ik het gewoonweg had onderschat. Dieren neem je niet ‘zomaar’ , daar moet je goed over nadenken. Daarom nam ik me voor om er nooit meer aan te beginnen. Ik heb er gewoon geen tijd voor en je gunt je vis, je hond, je kat of welk dier dan ook het beste thuis dat er is.

Dit was jaren geleden en nu sta ik in mijn keuken en de “onweerstaanbare” blik slaat weer toe. Ik weet 1000 redenen om het niet te doen, maar ik moet ook denken aan onze bezoekjes aan de dierentuin. Het enthousiasme van mijn rode draakje is soms niet te temmen en als het mogelijk zou zijn, zou ze het liefst elk dier aaien .Moet ik haar niet de voordeel van de twijfel geven? Ik pak haar hand en neem haar mee naar de woonkamer ( scheelt weer een paar seconden bedenktijd haha) waar we samen op de bank ploffen. Ik kijk naar de tafel en zie een brief liggen. Het is haar brief, die ze liefdevol voor Moederdag voor mij had geschreven. Wat moest ik er om lachen. Ik pak hem op en lees haar lieve woorden opnieuw:

“Lieve Mama

Je bent de liefste mama van de hele wereld. Je knufelt met mij en we spelen vaak speletjes en dat vind ik erg leuk en je bent raar maar dat vind ik juist leuk aan jou en darom  heb ik deze telefoon/fotohouder voor jou gemaakt xxx

Geraakt, maar met een glimlach op mijn gezicht geef ik mijn dochtertje een dikke kus. Nog een paar dagen dan wordt ze al 10, wat zal wel de grote verrassing zijn?