About me
Hoi, ik ben Michaela en ik heb 5 kinderen van 24, 23, 19, 13 en 10 jaar oud, die meestal super leuk zijn. Met de klemtoom op 'meestal', omdat ze behalve leuk zijn, soms ook hun uiterste best doen, om mij het bloed onder mijn nagels vandaan te halen.
Misschien denken ze dat altijd het laatste woord hebben gewoon bij een discussie hoort, willen ze hun nieuwste verdwijntruc laten zien als ze opeens weg zijn als er huishoudelijke taken gedaan moeten worden of houden ze van rollenspel als ze mij 100 keer per dag vragen om voor politieagent te spelen. Wat de reden ook is, tot 2350 tellen helpt zeker.
Laten we eerlijk zijn, welk kind lukt het nou niet om zijn ouders op de kast te krijgen? De mijne zijn er in ieder geval erg goed in. Of ze nou 24 zijn of 10 zijn, ze kunnen er allemaal wat van. Dagen zonder ruzies en discussies zal je bij ons niet snel vinden. Maar ik moet wel even vermelden dat dit natuurlijk altijd zonder mijn toedoen is.
Ik ben laatst namelijk tot de conclusie gekomen dat ik de enige makkelijke ben binnen ons gezin ... haha.
Waarom Duitse kwebbel? Duits, omdat mijn roots in het prachtige Berlijn ligt, Kwebbel, omdat mijn mond bijna nooit stil staat. Je kan met mij om 7 uur 's-ochtends al diepgaande gesprekken of hele discussies voeren. Als je dat zou willen tenminste. Maar ook als je daar geen zin in hebt, is de kans groot dat je alsnog hele verhalen te horen krijgt. Ik vind juist de rust van de ochtend perfect om problemen of alledaagse dingen te bespreken.
Omdat ik dus zo graag vertel, ben ik deze blog begonnen. Het heeft nogal wat voeten in aarde gehad om dit te realiseren. Hoofdzakelijk door mijn chaotische brein, wat meestal van de hak op de tak springt en dus probeert 1000 gedachten in één zin te bundelen. Tel daarbij op dat Nederlands niet mijn moedertaal is en ik elke zin dus gemiddeld 10 keer verbeter, dan kom je uit op een eeuwig uitgestelde blog. Tot nu toe!
Ik heb mezelf eindelijk verplicht om het online te posten. Als je zin hebt om meer over mijn leven te weten te komen, waarin ingrijpende gebeurtenissen mijn denken sterk veranderd hebben, blijf lezen!
Zo stond ik bijvoorbeeld op 9 november 1989, midden in de nacht, aan de Berlijnse muur om Oost-Duitsland voorgoed te verlaten, pleegde mijn vader op mijn 21e zelfmoord, eindigde mijn huwelijk in een vechtscheiding en blijkt het woord kanker in ons gezin niet alleen een scheldwoord te zijn.
Maar ondanks dit alles zijn we ook een hecht, gek en liefdevol gezin voor wie lachen echt een prioriteit is. Denk je nu, hier wil ik meer over lezen en ben je benieuwd naar al mijn Duitse tips en weetjes, dan kan ik niet anders dan jou vertellen dat je op je favoriete blog bent beland!
